17.10.2015 - Durun! Biz Kardeşiz!

-
Merhaba gergin insanlar, nasılsınız?
Çok kızgın, çok öfkeli ve çok hırslısınız. Siz zaten nasıl olursunuz. Keskinsiniz.
Keskiniz.

Çok keskiniz hepimiz. Ya siyahız, ya beyaz... Uzun süredir ulusça karışıp grinin elli tonundan birini bile bulamadık.
Misal ben şimdi Cizre’de Silopi’de olanları savaş olarak değerlendirip “Hani istikrar, ne gerek var bunlara? İnsanlar ölmesin. Tüm halklar kardeştir!” desem, siz bana “Vatan haini!” dersiniz. Çok yaratıcı bir sıfat buldunuz; bol keseden savuruyorsunuz. Bana da söylersiniz: HDPKK’lı. Halbuki önyargılarınız var sizin. Kabul edin o sözlerimde “İnsanlar ölmesin.” cümlesini okurken biriniz bile bölge halkının yanı sıra polisi, askeri kastedebileceğimi düşünmedi. Şimdi ben de size keskin olayım mı? Kolaycı adamlarsınız siz.
Çıkıp karşınıza “Neden ihtiyaçtan fazla imam hatip okulu açılıyor, imam hatipler her kuruma kalifiye eleman yetiştirmeye yetkin değil.” desem, sizin gözünüzde dinsiz olurum. CeHaPe zihniyetimle alay edersiniz. “Zaten bunlar camileri hep ahır yapmış.” der; engin tarih bilginizle referanslarınıza referans ekler; benim ne kadar Allah kul tanımaz biri olduğumu anlatırsınız. Halbuki önyargılarınız var sizin. Hiç biriniz “ihtiyaçtan fazla” yazdığıma dikkat etmedi. Şimdi ben size yine keskin olayım. Okumayı da bilmiyorsunuz siz.

Ben vatan haini de değilim, dinsiz de değilim. Sizsiniz o!
Azerbaycan’daki iş kazasında ölen işçilere üzülsem ırkçıyım ben. -Hayır ırkçı değilim.-
Paris saldırılarına üzülsem “Şehitlerimize üzülmediniz.” dersiniz. -Niye üzülmeyeyim ya? Ülkenin çocuklarını seven bir tek siz misiniz? Hem bunun Paris’le ne ilgisi var?-

Şehit için iki kelime söylesem komünistiniz “faşist” diye yaftalar. -Faşist değilim.-
Berkin’i savunsam faşistiniz “komünist” der. Bilirsiniz faşistin küfrü komünist”tir. -Komünist de değil, sosyal demokratım çok şükür.-
LGBTİ mücadelesine destek verdiğimi söylesem, eşcinsel olurum. -Velev ki öyleyim??-
Kadın haklarını savunsam, feministim. -Feminist de değilim.-
Uzar gider bu liste, beni yormayın.
Keskinsiniz işte. Keskiniz.

Halbuki insanları kendilerini tanımladıkları ölçüde tanısak ve sözlerinden anlamlar çıkarmasak rahat edeceğiz. Toplum olarak nefes alacağız. “O öyle düşünüyor, ben böyle düşünüyorum.” demeyi öğrensek daha kolay olacak bir arada yaşamak. Ama o kadar zor ki bu; aynı ilkeleri savunurken bile kavgalıyız biz. Bazen kendimi “Ulan bu bizim halkların kardeşliği hakikaten yalan mı?” derken yakalıyorum. Bırakın halkları, bireyler olarak bile kardeş olmamız imkansız gibi görünüyor bazen. Üstelik bunun ırkla, mezheple, dille falan alakası yok. Tası tarağı toplayıp Orta Asya’dan atlarımıza birlikte atladığımız, yol boyunca takip mesafesi kadar uzaklıkla buralara kadar geldiğimiz adamlarla bile kanlı bıçaklıyız şu topraklarda.

Biz kardeş olamayız kardeşim. Biz kardeş olamayacak kadar gerginiz!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sanayinin İlkleri - Teşvik-i Sanayi Kanunu

-
Sanayi Devrimi, dünyanın yönünü ekonomik ve toplumsal olarak değiştirmesinin yanı sıra, şüphesiz, devletlerin güç unsurlarını ve uluslararası siyasal dengeyi de değiştirdi. Makineleşme sonucunda üretim süreçlerinde meydana gelen gelişmeler, devrime öncülük eden devletlerin sermaye birikimine katkı sağlarken, yeniliklere ayak uyduramayanların “çeşitli açılardan sömürge” haline gelmesine sebep oldu. Sanayileşmenin gerisinde kalmış Osmanlı Devleti’nin çöküşünü hızlandıran unsurlardan biri de böylece dünya konjonktürü içinde kendiliğinden doğmuş oldu. Sanayileşen ülkelerin pazara bol ve ucuz mal arz etmesi, bir zamanların en güçlü devletlerinden biri olan Osmanlı’nın Avrupa ülkeleriyle rekabet etme gücünü kırıyordu. Öte yandan, Osmanlı ekonomisi üzerinde Demokles’in kılıcı gibi duran kapitülasyonlar ve dış borçlar Avrupa ülkeleriyle aradaki makasın açılmasına sebep oluyordu. Osmanlı, buna rağmen, sanayileşmeyi teşvik yolunda çeşitli adımlar attı. Devlet yöneticileri, 1913 yılında çıkarılan...
Devamı

Tamiri Mümkün

-
Resim
11.02.2023 Bilgisayar başına oturup yazmaya başladığımda enkaz altından çıkarılmasını umutla beklediğimiz arkadaşlarımız vardı. Yazıyı tamamladım, bir türlü yayınlamadım. Gencecik ve yaşadığı toplum için durmaksızın mücadele eden iki arkadaşım, Duygu ve Derya artık hayatta değil. Bu yazı, onlara ve kaybettiğimiz tüm insanlarımıza bir söz olsun. Yaşadığımız büyük felaket, Türkiye'ye hem fiziksel hem de ruhsal açıdan derin yaralar açtı. Uzun vadede akıllıca planlanmış bir sosyolojik ve ekonomik tedaviye ihtiyacımız olacak. Muhakkak iyileşeceğiz. Bölgede hayatı yeniden kuracağız. Tüm bu acıların üstesinden dayanışmayla geleceğiz. İyileşirken unutmamamız gereken birkaç şeyi anlatacağım size bu yazıda, tarihe not.  Israrla vurguluyoruz ki felaket, depremden kaynaklanmıyor. Felaket, deprem kuşağında olan ülkemizin afete hazırlıklı olmamasından kaynaklanıyor. Bu yüzden, bugün yaşadığımız acıyı tariflerken, “ona giden” ve “onun bulunduğu” yolu doğru anlamakta fayda var. Acıya giden yol...
Devamı

Yaşam Hakkı ve Adaylık Tartışması Üzerine

-
Resim
Depremin yarattığı yıkım Türkiye’de ivedi bir iktidar değişikliğinin ne denli hayati olduğunu ortaya koydu. Yıkımdan bahsederken yalnızca binaların enkazından ve yitirdiğimiz binlerce candan söz etmiyorum. Yıkım, Türkiye’yi esir alan -ve bir önceki yazıda da bahsettiğim- kibir kumkumalarının halkı bile isteye yalnızlaştırarak yoksulluğa ve ölüme mahkum etmesinden kaynaklanıyor. İktidar sahipleri attıkları her adımda toplumu birbirinden sürekli uzaklaşan iki kutba ayırırken, toplumsal barış her geçen gün tesisi imkansız hale geliyor. Tüm gündemimizi meşgul eden “kasıtlı hatalar” ülkenin geleceğini ve uluslararası saygınlığını uzun vadede daha derinden zedeliyor. Bu karmaşanın sahibi olan hiçbir sorumlu henüz sorumluluğu üstlenmemişken, demokratik hukuk devletine inanan herkes ilk hesabı sandıkta görmek niyetinde. Hesap gününün sabırsızlığı tırmandıkça, deprem öncesi gündemin en önemli konusu yeniden gündeme taşındı. Herkes, iktidarın en güçlü adayı olan 6 siyasi partinin çıkaracağı aday...
Devamı